W wieku 29 lat myślałam, że żyję w bajce: oddany mąż, Piotr, którego kochałam, i nasza urocza córka, Zosia. Nasze życie wydawało się idylliczne, dopóki nie zaczęłam dostrzegać emocjonalnego dystansu Piotra, nie tylko ode mnie, ale co bardziej bolesne, od Zosi. To opowieść o rodzinie rozpadającej się pod ciężarem niewypowiedzianych problemów i gorzkiej prawdy, że czasem miłość nie wystarcza, by zbudować most nad przepaścią.