Mój były mąż porzucił mnie i naszą córkę, zostawiając nas z długami i pustką. Jego matka nieustannie próbuje mnie przekonać, że powinnam do niego wrócić, dla dobra dziecka. Ta historia to opowieść o walce o godność, niezależność i o tym, jak trudno jest postawić granice nawet najbliższym.
Opowiadam o tym, jak samotnie wychowywałam dzieci po rozstaniu z mężem, jak oddałam synowi i synowej mieszkanie, a mimo to zostałam odsunięta na bok. Moja synowa postanowiła ograniczyć kontakt, co złamało mi serce i zmusiło do refleksji nad sensem poświęceń dla rodziny. To opowieść o miłości, rozczarowaniu i trudnych wyborach.
Całe życie poświęciłam synowi po śmierci męża. Gdy pojawiła się w naszym życiu jego żona, wszystko się zmieniło. Musiałam zmierzyć się z własnymi lękami i nauczyć się ufać synowi, nawet jeśli oznaczało to odejście na drugi plan.
Po śmierci mojego męża wychowywałam syna, Michała, samotnie. Całe życie poświęciłam, by był dobrym człowiekiem, ale gdy dorósł i ożenił się z Martą, wszystko się zmieniło. Teraz stoję przed wyborem: walczyć o rodzinę czy pozwolić jej się rozpaść.
Mam na imię Barbara i nigdy nie przypuszczałam, że w wieku pięćdziesięciu pięciu lat będę musiała tłumaczyć się własnemu synowi z decyzji, które podjęłam, by zapewnić mu lepsze życie. Mój mąż odszedł, gdy nasz syn miał trzy lata, a ja przez lata walczyłam o każdy dzień, by niczego mu nie brakowało. Teraz, kiedy dorósł, widzi we mnie winowajczynię wszystkich swoich problemów.
To historia o tym, jak mój świat rozpadł się w jednej chwili, kiedy mój mąż oskarżył mnie o zdradę i zostawił mnie samą z naszym nowo narodzonym synem. Opowiadam o bólu, samotności i walce o przetrwanie w polskiej rzeczywistości, gdzie plotki i uprzedzenia potrafią zniszczyć rodzinę. Zadaję sobie pytanie, czy kiedykolwiek odzyskam zaufanie do ludzi – i do siebie samej.
Jestem Ewą, samotną matką, która musiała podjąć najtrudniejszą decyzję w życiu: co zrobić z moim ukochanym dziadkiem Janem, gdy jego samotność i choroba zaczęły go przerastać. Każda rozmowa o domu opieki kończyła się łzami i poczuciem winy, a ja czułam się rozdarta między obowiązkiem wobec niego a potrzebami mojej córki. Ta historia to zapis mojej walki, bólu i nadziei na to, że można znaleźć rozwiązanie, które nie złamie serca nikomu.
Balansowanie między byciem samotną matką dla mojej córki Lily a opieką nad moim starszym ojczymem Grzegorzem jest wyzwaniem. Lily zasługuje na radosne dzieciństwo, a Grzegorz, który ma 84 lata, mieszka samotnie w podupadającym domu na wsi. Nigdy nie znałam mojego biologicznego ojca, a czasami wspomnienia o Grzegorzu jako jedynym ojcu, jakiego miałam, są przytłaczające.
