Jestem ojcem, który nagle stracił kontakt z ukochaną córką. Opowiadam o tym, jak Gabriela po ślubie zaczęła oddalać się ode mnie i całej rodziny, podporządkowując się mężowi. To historia o bólu, niezrozumieniu i pytaniu, czy można odzyskać utraconą bliskość.
Od dzieciństwa żyłam w cieniu rodzinnych konfliktów i tajemnic, które zmusiły mnie do dorosłości zbyt wcześnie. Przez lata próbowałam zdobyć uznanie ojca, walcząc z własnymi lękami i poczuciem winy, aż w końcu musiałam wybrać własną drogę. Dziś, patrząc na swoje dzieci, pytam siebie, czy można przerwać łańcuch rodzinnych ran.
Mam na imię Marta i jeszcze niedawno wierzyłam, że rodzina to bezpieczna przystań. Teraz, w wieku 28 lat, stoję na krawędzi bezdomności, bo własny ojciec chce mnie wyrzucić z domu, w którym dorastałam. Czy to ja się zmieniłam, czy to świat wokół mnie stał się tak okrutny?
Jestem Marek i nigdy nie przypuszczałem, że stracę swoją córkę, choć wciąż żyje. Nasza relacja była wyjątkowa, dopóki nie pojawił się Paweł i wszystko się zmieniło. Teraz zmagam się z bólem odrzucenia, zastanawiając się, czy miłość do dziecka oznacza walkę o rodzinę, czy pozwolenie na odejście.
Od dziecka byłam dla taty „Dynią”, ale z wiekiem zaczęłam dostrzegać, jak jego surowe zasady i stereotypy wpływają na całą naszą rodzinę. Najbardziej bolało mnie to, jak traktował mojego męża, odpychając go od rodzinnych spraw i grilla, bo „to robota dla mężczyzny”. Ta historia to opowieść o walce z tradycją, o poszukiwaniu własnego głosu i o tym, jak trudno czasem przełamać rodzinne schematy.
Jestem Józef, ojciec nastoletniej córki, który zauważył, że Kayla zaczęła nosić drogie buty i gadżety. Gdy zapytałem, skąd je ma, odpowiedziała, że od matki, ale coś mi nie pasowało. Postanowiłem ją śledzić i to, co odkryłem, zmieniło nasze życie na zawsze.
