Od zawsze byłam tą odpowiedzialną córką, która opiekowała się chorym bratem. Po maturze postanowiłam wyjechać do Warszawy, by zacząć własne życie, ale mama nie potrafi mi tego wybaczyć. Każdego dnia zmagam się z poczuciem winy i pytaniem, czy miałam do tego prawo.
Od zawsze byłam blisko z mamą, ale po ślubie z Michałem wszystko się zmieniło. Zamieszkaliśmy razem w jej domu, a napięcia zaczęły narastać, aż mąż postawił ultimatum: albo ona, albo on. Teraz stoję przed wyborem, który może rozbić moją rodzinę na zawsze.
Wróciłam do domu po tygodniu spędzonym u siostry, pełna nadziei na nowy początek z narzeczonym. Jednak moja dorosła córka nie chciała mnie nawet przytulić, a atmosfera w domu była napięta. Zastanawiam się, dlaczego wciąż muszę walczyć o swoje szczęście, nawet mając wszystko, co teoretycznie powinno mi je zapewnić.
Opowiadam o konflikcie z moją córką, która oczekiwała, że po przejściu na emeryturę całkowicie poświęcę się opiece nad wnuczką. Zamiast tego zapragnęłam wreszcie żyć dla siebie, co wywołało rodzinne napięcia i zmusiło mnie do trudnych rozmów. Historia pełna emocji, rozczarowań i refleksji nad własnymi potrzebami.
Mieszkając sama w wieku 70 lat, Elżbieta często wspominała przeszłość, zwłaszcza swoją córkę, Genowefę, z którą nie rozmawiała od ponad dwóch lat. Jako sąsiadka i przyjaciółka często odwiedzałam Elżbietę, ciesząc się naszymi rozmowami przy kawie i jej fascynującymi opowieściami z podróży. Pewnego dnia Elżbieta podzieliła się bolesną historią swojego rozstania z Genowefą i tęsknotą za pojednaniem.
