Nigdy nie sądziłam, że moja własna babcia poprosi mnie o pieniądze za opiekę nad moją córką. Ta sytuacja wywróciła naszą rodzinę do góry nogami i zmusiła mnie do refleksji nad tym, czym jest rodzina i gdzie przebiega granica między pomocą a interesem. To opowieść o rozczarowaniu, złości i próbie zrozumienia drugiego człowieka.
Mam 25 lat, jestem młodą mamą i żoną. Mimo że moi rodzice mieszkają kilka ulic dalej, nie mogę liczyć na ich pomoc przy dziecku. Opowiadam o samotności, rozczarowaniu i próbach pogodzenia pracy z macierzyństwem.
Od zawsze marzyłam o tym, by zostać babcią, ale nie tak wyobrażałam sobie tę rolę. Moja córka Anna i jej mąż Michał są pochłonięci pracą, a ich córeczką zajmuje się głównie niania. Zastanawiam się, czy można być rodzicem na pół etatu i czy to naprawdę wystarcza dziecku.
Od zawsze słyszałem, że po rozwodzie dzieci powinny zostać z matką. Moja historia pokazuje, jak bardzo to przekonanie potrafi zranić – i jak trudno jest ojcu udowodnić, że też potrafi kochać i wychowywać. To opowieść o walce, rozczarowaniu i nadziei, która nie gaśnie nawet wtedy, gdy wszystko wydaje się stracone.
