Jestem matką, która patrzyła, jak jej syn walczy z rozpadającym się małżeństwem. Widziałam, jak modlitwa i wiara stają się jego ostatnią deską ratunku. To opowieść o bólu, nadziei i sile, którą można odnaleźć nawet wtedy, gdy wszystko wydaje się stracone.
Mam na imię Michał i przez wiele miesięcy odwiedzałem tę samą warszawską knajpkę, nie mając odwagi powiedzieć kobiecie za ladą, że jest moją matką. Strach, żal i nadzieja mieszały się we mnie każdego dnia, aż w końcu zdecydowałem się na rozmowę, która odmieniła nasze życie. To opowieść o stracie, tęsknocie i odwadze, by zmierzyć się z własną przeszłością.
Mój syn Bartek zaprosił mnie na rodzinne wakacje nad Bałtykiem, obiecując, że wszystko opłaci. Byłam wzruszona i pełna nadziei na wspólne chwile, ale rzeczywistość okazała się zupełnie inna. Ta podróż na zawsze zmieniła nasze relacje i zmusiła mnie do zadania sobie trudnych pytań o rodzinę i wdzięczność.
Zbliżając się do 70. urodzin, czuję się samotna i odizolowana, ponieważ mój syn przestał się ze mną kontaktować z powodu żądań swojej żony. Piszę do niego list, pełen emocji i refleksji, próbując zrozumieć, co poszło nie tak i jak możemy odbudować nasze relacje. Czy uda mi się dotrzeć do jego serca i odzyskać utraconą więź?
„Mamo, miałaś przyjechać dopiero w przyszłym tygodniu,” ziewnął głośno Krzysztof. „Bylibyśmy gotowi, odebralibyśmy cię ze stacji…” „Tak, teraz,” głos Weroniki drżał.
