Od pierwszych chwil po ślubie czułam, że nie jestem wystarczająco dobra dla rodziny mojego męża. Każdy dzień był walką o szacunek, o własne miejsce przy stole i o miłość, która coraz bardziej przypominała pole bitwy. Czy można wygrać z teściową, która nie zna granic?
Jestem Jadwiga, emerytowana nauczycielka z małego miasta. Od lat gotuję dla syna, bo jego żona nie potrafi nawet zaparzyć herbaty, a jej obiady to kulinarna katastrofa. Dziś znów obierałam ziemniaki i zastanawiałam się, czy to ja jestem problemem, czy świat wokół mnie się zmienił nie do poznania.
Mój mąż coraz częściej porównuje mnie do żony swojego przyjaciela, bo nie gotuję tak wystawnie jak ona. To rodzi napięcia w naszym domu i zmusza mnie do refleksji nad naszymi różnicami i oczekiwaniami. W tej historii dzielę się bólem, wątpliwościami i małymi zwycięstwami jako zwyczajna polska kobieta.
To opowieść o tym, jak zwykłe ogórki stały się początkiem rodzinnego konfliktu. Przez jeden gest teściowej poczułam się gorsza i niepotrzebna. Zamiast radości z plonów, w naszym domu zapanowała atmosfera nieufności i żalu.
