Moje życie rozpadło się pewnego zimowego wieczoru, kiedy prawda o mojej rodzinie wylała się jak gorąca zupa na zimny stół. Zawsze wierzyłam, że miłość matki i ojca jest jak chleb – czasem czerstwy, ale zawsze sycący. Teraz wiem, że czasem nawet najbliżsi potrafią zranić głębiej niż obcy.
Od zawsze czułam się w domu jak cień, którego nikt nie zauważa. Moja młodsza siostra była oczkiem w głowie rodziców, a ja – wiecznie nie dość dobra. Dziś, po latach walki o własne szczęście, pytam: czy można naprawdę uwolnić się od rodzinnych ran?
Od pierwszych sekund tej opowieści wciągam Cię w wir rodzinnych konfliktów, tajemnic i rozczarowań. To historia o tym, jak matka potrafi zranić własną córkę, a życie zmusza do walki o własne szczęście. Zadaję pytania, na które nie ma prostych odpowiedzi – czy można wybaczyć, gdy serce zostało zdeptane?
Od pierwszych chwil mojego dorosłego życia czułem, że nie pasuję do własnej rodziny. Każdy dzień był walką o oddech wśród krytyki, niezrozumienia i rodzinnych tajemnic. Dziś pytam: czy można być szczęśliwym, gdy dom staje się więzieniem?
Od kiedy mama wyszła za mąż za pana Marka, moje życie zmieniło się nie do poznania. Muszę dzielić pokój z Emilią, która nie ma za grosz wyczucia i codziennie wystawia moją cierpliwość na próbę. Czy można zmusić serce do przyjaźni, kiedy wszystko w środku krzyczy: NIE?
Mam na imię Marek i mam 16 lat. Kiedy przeprowadziliśmy się do nowego bloku w Warszawie, nie spodziewałem się, że zwykłe „dzień dobry” do starszych sąsiadów stanie się początkiem czegoś, co zmieni moje życie i spojrzenie na świat. To opowieść o przyjaźni, rodzinnych konfliktach i o tym, jak czasem obcy stają się nam bliżsi niż własna rodzina.
Po zdradzie męża, poświęciłam całe swoje życie synowi, Aleksowi, szukając w tym ukojenia i sensu. Jednak z biegiem lat więź, którą uważałam za nierozerwalną, zaczęła się kruszyć. Moja podróż przez poświęcenie i nieodwzajemnioną miłość prowadzi do bolesnego odkrycia.
