Między ciszą a krzykiem: Opowieść o starości w polskiej codzienności

Między ciszą a krzykiem: Opowieść o starości w polskiej codzienności

Jestem Zofia, mam 74 lata i niedawno doświadczyłam sytuacji, która na nowo uświadomiła mi, jak trudno być starszą osobą w dzisiejszej Polsce. Opowiadam o konflikcie z rodziną i obojętności ludzi, którzy zapomnieli, że starość to nie tylko zmarszczki, ale też uczucia i godność. Moja historia to próba zrozumienia, czy wciąż mamy dla siebie nawzajem miejsce w tym pędzącym świecie.

Nie martw się o dzieci, jesteśmy tu, by pomóc — tylko podaj rękę

Nie martw się o dzieci, jesteśmy tu, by pomóc — tylko podaj rękę

Jestem Zuzanna, młoda mama trójki dzieci, która niespodziewanie stanęła w obliczu chaosu i rodzinnych napięć po narodzinach najmłodszego syna. W tej historii opowiadam o walce z własnymi słabościami, trudnych relacjach z teściową i próbie odnalezienia siebie w nowej rzeczywistości. To opowieść o miłości, zmęczeniu i pytaniu, czy naprawdę można liczyć na rodzinę, gdy życie wymyka się spod kontroli.

Miłość, która dzieli: Opowieść babci z warszawskiego Mokotowa

Miłość, która dzieli: Opowieść babci z warszawskiego Mokotowa

Jestem Barbara, babcia dwójki wnucząt, która zmaga się z własnymi uczuciami. Moja miłość do ośmioletniej Wiktorii jest bezwarunkowa, ale wobec dwuletniego Jasia czuję dystans, którego nie potrafię zrozumieć. Ta historia to zapis moich rozterek, rodzinnych konfliktów i prób odnalezienia siebie w roli, która miała być najpiękniejsza, a okazała się najtrudniejsza.