Jestem Barbara, babcia dwójki wnucząt, która zmaga się z własnymi uczuciami. Moja miłość do ośmioletniej Wiktorii jest bezwarunkowa, ale wobec dwuletniego Jasia czuję dystans, którego nie potrafię zrozumieć. Ta historia to zapis moich rozterek, rodzinnych konfliktów i prób odnalezienia siebie w roli, która miała być najpiękniejsza, a okazała się najtrudniejsza.
Jestem matką dorosłego syna i babcią małej Zosi. Od miesięcy obserwuję, jak moja synowa, Marta, coraz bardziej oddala się od swojej córki, spędzając godziny z telefonem w ręku. W tej historii opowiadam o mojej walce z własnymi emocjami, próbach rozmowy i o tym, jak trudno jest znaleźć właściwe słowa, by nie zranić, a pomóc.
Opowiadam o konflikcie z moją córką, która oczekiwała, że po przejściu na emeryturę całkowicie poświęcę się opiece nad wnuczką. Zamiast tego zapragnęłam wreszcie żyć dla siebie, co wywołało rodzinne napięcia i zmusiło mnie do trudnych rozmów. Historia pełna emocji, rozczarowań i refleksji nad własnymi potrzebami.
Jestem babcią, która pragnie być blisko swojego wnuka, ale codzienność i nieporozumienia rodzinne stają na drodze. Mój syn i jego żona mają inne plany na wychowanie swojego dziecka, co prowadzi do napięć i konfliktów. Czy uda mi się znaleźć sposób, by być częścią życia mojego wnuka?
Przeprowadzka babci bliżej nas miała oznaczać większe wsparcie w naszym zabieganym życiu rodzinnym. Jednak jej nowo odkryta niezależność sprawiła, że musieliśmy radzić sobie z większymi wyzwaniami, niż się spodziewaliśmy. Czasami plany rodzinne nie układają się tak, jak byśmy chcieli.
Po szokującym incydencie zaczęłam się zastanawiać, czy moja córka kiedykolwiek będzie mogła ponownie zaufać swojej babci. Sytuacja wprowadziła naszą rodzinę w chaos, a ja zmagam się z zaakceptowaniem działań mojej matki.
