W wieku 22 lat myślałem, że mam wszystko poukładane. Ożeniłem się z moją szkolną miłością, kobietą, która była wszystkim, czego pragnąłem. Mieliśmy córkę i życie wydawało się idealne. Ale potem spotkałem kogoś, kto sprawił, że zacząłem kwestionować wszystko. Była fascynująca, ambitna i zupełnie inna niż ktokolwiek, kogo znałem. Zostawiłem rodzinę, goniąc za marzeniem, które okazało się koszmarem.
Kiedy zauważyłem, że kosiarka mojego sąsiada zbiera kurz, pomyślałem, że byłaby idealna do mojego zarośniętego ogrodu. Mimo moich subtelnych sugestii, mój sąsiad, Tomek, był nieugięty w kwestii jej zatrzymania, twierdząc, że warto trzymać rzeczy „na wszelki wypadek”. To, co nastąpiło później, skłoniło mnie do refleksji nad prawdziwym kosztem trzymania się rzeczy i szansami, które nam umykają.
W sercu Polski, Elżbieta, kobieta po sześćdziesiątce, wspomina swoje życie pełne miłości, strat i stopniowego wycofywania się z idei małżeństwa. Jej historia zagłębia się w emocjonalne zawiłości, z jakimi boryka się wiele starszych kobiet, które zaczynają kwestionować konieczność małżeństwa w jesieni życia. Ta narracja odkrywa subtelne, lecz głębokie powody, dla których niektóre osoby wybierają samotność zamiast towarzystwa.
Po 30 latach rozłąki, dawni licealni ukochani, Anna i Marek, niespodziewanie spotykają się w lokalnej kawiarni. Pomimo początkowej iskry, szybko zdają sobie sprawę, że czas zmienił ich w sposób, którego miłość nie potrafi przezwyciężyć.
