Nazywam się Iwona i przez dwanaście lat byłam więźniem własnego domu i małżeństwa z Adamem, człowiekiem, który kontrolował każdy mój ruch i każdą złotówkę. Wśród codziennych kłótni, upokorzeń i utraty poczucia własnej wartości musiałam zdecydować, czy zostać dla dzieci, czy wreszcie odnaleźć siebie. To moja walka o godność i wolność, opowiedziana przez łzy, strach i siłę, o której nie wiedziałam, że ją mam.
Pewnego wieczoru powiedziałam mężowi, że nie będę go już dłużej utrzymywać ani się nim opiekować. Ta jedna rozmowa wywróciła nasze życie do góry nogami, zmuszając nas do konfrontacji z prawdami, które latami zamiataliśmy pod dywan. W tej historii pytam siebie (i Was), gdzie kończy się miłość, a zaczyna poświęcenie siebie samej.
Mam 38 lat, nie mam męża ani dzieci i wbrew oczekiwaniom otoczenia — jestem naprawdę szczęśliwa. Moja historia to opowieść o walce z presją społeczną, rodzinnych konfliktach i szukaniu własnej drogi w polskiej rzeczywistości. Czy można być spełnioną kobietą bez spełniania cudzych oczekiwań?
Poród miał być naszym wspólnym doświadczeniem, ale zamiast wsparcia usłyszałam krytykę. Wtedy postanowiłam pokazać mężowi, czym jest prawdziwa siła i walczyć o szacunek, na który zasługuję. Ta historia to opowieść o bólu, rozczarowaniu i odwadze, by zawalczyć o siebie.
Nazywam się Katarzyna Nowak i nigdy nie sądziłam, że będę tą kobietą, która w środku nocy płacze na schodach własnego domu, błagając o znak. Mój jedenastoletni związek rozpadł się nagle, zostawiając mnie z pustką i rozpaczą, ale dzięki wierze i modlitwie odnalazłam w sobie siłę, by zacząć od nowa. To opowieść o bólu, przebaczeniu i nadziei, która może być bliska każdej kobiecie stojącej na życiowym zakręcie.
